Thunbergia: charakterystyka, gatunki i choroby

Rośliny rodzaj Thunbergia można je uprawiać zarówno w plenerze, jak i w domu, zwykle wybiera się je ze względu na bardzo przyjemny wygląd, a więc do celów dekoracyjnych. Mają pokrój krzewu, szybko rosną i rozwijają się głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym.

W tym rodzaju roślin, zwanych także Tunbergia i należących do Rodzina Acanthaceae, spotykamy wiele różnych typów, ale w większości przypadków są to pnącza wiecznie zielone. Pochodzą z Afryki i Azji, w szczególności właśnie w Południowa Afryka znajdujemy 11 gatunków znajdujących się na skraju lasu lub w każdym razie na terenach otwartych.

Thunbergia: charakterystyka

Liście tych krzewów są proste, mogą mieć bardzo małe lub nawet ich nie mieć i są odwrotnie. Wręcz przeciwnie, kwiaty mają znaczące rozmiary i przyciągają uwagę także ze względu na kolor. Mają koronę w kształcie tuby, z 5 płatkami, które mogą być skupione lub pojedyncze, w zależności od rozważanego gatunku. Plik owoc Thunbergia jest to mała kapsułka, ale zawiera kilka nasion w środku.

Wiele gatunków należących do tego rodzaju roślin wykorzystywanych jest przede wszystkim do ozdabiania otoczenia, czy to jest tarasy, ogrody, balkony czy pokoje. W pokojach, a więc w mieszkaniu, występują głównie w wiszących koszach, a nie jako pnącza.

Thunbergia: uprawa

Bardzo kochają światło, ale nie bezpośrednie słońcedlatego należy je ułożyć w taki sposób, aby jego promienie nie oddziaływały zbytnio, zwłaszcza w środkowych godzinach dnia.

Uprawa tych roślin nie jest trudna, ale ważne jest, aby stworzyć warunki do ich najlepszego wzrostu. Na przykład optymalna temperatura to około 16 ° C, ważne jest nigdy nie spada poniżej 10 ° C ani nie wzrasta powyżej 20-24 ° C, sprawdzając, czy otoczenie jest zawsze dobrze wentylowane. Uważaj na stagnacje wody, bardzo niebezpieczne dla zdrowia tej rośliny, ale nie wolno rezygnować z jej podlewania, szczególnie w okresie wiosenno - letnim, aby gleba była zawsze wilgotna.

Wiosną każdej wiosny należy przesadzić, aby roślina nie przylegała zbyt ciasno do doniczki, do średnice 20 centymetrów. W tym przypadku konieczna jest również zmiana gleby i podjęcie pewnych środków ostrożności, jeśli mamy do czynienia z rośliną uprawianą na zawieszonych koszach. W rzeczywistości w tym przypadku lepiej jest wyłożyć wazon porowatym materiałem. Jeśli natomiast roślina jest w wersji pnącej, na co zwrócić uwagę to podpory, których nie może zabraknąć przy zmianie doniczki.

Zawsze wiosną, rzeczywiście, od wiosny do końca lata, jest to również konieczne zapłodnić Thunbergia, co dwa tygodnie, a zimą nie, nie jest to potrzebne. Zwykle stosuje się dobry płynny nawóz, zrównoważony pod względem azotu (N), fosforu (P) i potasu (K), a także mikroelementów.

Plik atrakcja kwitnienia występuje w sezonie letnim i jest to ciągłe kwitnienie, dlatego lepiej jest jak najszybciej usunąć więdnące kwiaty, aby zrobić miejsce dla nowych, zanim uformują się nasiona. Dzieje się tak, ponieważ jeśli roślina skoncentruje swoją siłę na nasionach, kwitnienie prawdopodobnie będzie krótsze i mniej obfite.

Dzięki rośliny dorosłe nie jest potrzebne radykalne przycinanie, wystarczy skrócić gałęzie, które urosły zbyt mocno i powodują nieporządek przy młodych roślinach, jednak ten proces jest ważniejszy, ponieważ wierzchołki gałęzi preferują rozgałęzianie i uzyskujemy bardziej zwartą roślinę, dlatego piękniejszy estetycznie.

Thunbergia: gatunek

Istnieją setki gatunków, wszystkie należące do domeny rodzaj Thunbergia, ale najczęstsze w naszym kraju można policzyć na wyciągnięcie ręki. Zacznijmy od opisania T. Fragrans, Pochodzi z Indii, o sercowatych, błyszczących liściach z lekko ząbkowanymi krawędziami i białymi kwiatami o szerokości 3 cm, które kiełkują latem. T. Coccinea również pochodzi z Indii, ale ją znajdujemy także w Birmie, wytwarza od zimy do końca wiosennych kwiatów o cudownym czerwonym kolorze z żółto-pomarańczowym rdzeniem, zebrane w grona.

Z pewnością istnieje jeden z najpospolitszych gatunków na Zachodzie T. Grandiflora, pochodzi z północnych Indii i jest typem wspinaczkowym. Osiąga również 5 metrów wysokości i produkuje dość długie kwiaty, nawet do 8 centymetrów, niebiesko-fioletowe, ale z białą częścią centralną, zawsze zebrane w kwiatostany końcowe.

Jest jeszcze z Indii T. Laurifolia, z bardzo szczególnymi kwiatami, w kształcie lejka i koloru niebieskiego, z białą lub kremową częścią środkową. Są to samotne kwiaty lub zebrane w grona, przypominają te z T. Grandiflora, ale te dwa gatunki nie są mylone, ponieważ liście Laurifolia mają bardziej wydłużony i owalny kształt. Istnieje również różnica w nasionach niż w Laurifolia mają kształt eliptyczny, podczas gdy w Grandiflora są zaokrąglone z dziwną wypukłością.

Kończymy łapanie gatunków rozszerzeniem T. Gregorii, półzielony i wspinający się, tym razem pochodzący z Afryki Południowej. Roślina ta produkuje latem pomarańczowe kwiaty o szerokości do 4 centymetrów.

Thunbergia: choroby

Choroby i szkodniki mogą zagrażać zdrowiu tych roślin, które są zwykle dość odporne. Wśród wrogów są mszyce i roztocza roślinne. Mszyce to małe białawe zwierzęta, zwane także wszy, na które należy polować przy użyciu określonych pestycydów. Jednak roztocza, w tym straszny czerwony pająk, są istotami, które tworzą małe żółto-brązowe plamy na spodniej stronie liści, aby trzymać je z daleka, należy utrzymywać wilgotność środowiska, aw przypadku poważnej sytuacji stosować określone produkty.

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, śledź mnie również na Twitterze, Facebooku i Instagramie

Wideo: Jak Chińczycy Zmienili Pustynię W Kwieciste Ogrody (Czerwiec 2022).